Stressincontinentie

Bij inspanning-incontinentie, ongewenst urineverlies of stressincontinentie (SUI) kun je jouw plas niet goed ophouden en dit kan zich op diverse manieren voordoen. Het komt vaker voor dan je denkt: het ongewild verliezen van urine door iets op te tillen, te lachen, te hoesten of te niezen. Niet gek dus dat ook hooikoorts vaak leidt tot een toename van incontinentieklachten.

De kracht die door te lachen, niezen of hoesten op jouw buik staat, kan ervoor zorgen dat je ongewild urine verliest. Vaak hebben mensen die tijdens het lachen, hoesten en niezen urine verliezen ook last van urineverlies als ze aan het sporten zijn. Deze vorm van urineverlies wordt stressincontinentie genoemd. Stress verwijst daarin niet naar het je gestrest voelen, maar juist de verhoogde druk op jouw buik, en dus blaas en bekkenbodemspieren.

De meest voorkomende vormen van ongewenst urineverlies zijn:

1. Urineverlies bij inspanning, zoals hoesten, niezen, lachen, bukken, tillen, traplopen, rennen of springen.
2. Urineverlies bij aandrang: je voelt ineens sterke aandrang om te plassen en kunt de plas niet ophouden tot het toilet.
3. Urineverlies met kenmerken van beide. 

Urineverlies kan medisch gezien geen kwaad, doch kan wel heel erg vervelend zijn. Veel vrouwen schamen zich ervoor of zijn bang dat anderen het zien en/of ruiken. Het kan zijn dat je daardoor mensen gaat vermijden. Of dat je bepaalde inspanningen niet meer durft te maken. Je blijft waarschijnlijk liever in de buurt van een toilet. Dat is lastig als je naar je werk moet of wilt sporten of als je iets gezelligs wilt doen.

Oorzaak stressincontinentie (Stress Urinary Incontinence)

Na bijvoorbeeld de natuurlijke geboorte van een kind, door afname van vrouwelijke hormonen na de overgang, of gewoon door het ouder worden, kunnen de spieren in de pelvis zodanig uitgetrokken en opgerekt zijn waardoor de plasbuis (urethra) onvoldoende steun krijgt bij het sluiten en/of gesloten blijven. Dit kan resulteren in urineverlies tijdens bijvoorbeeld hoesten, lachen, springen en sporten.

Ook door langdurig hoesten kunnen de bekkenbodemspieren oprekken. Als de bekkenbodemspieren slapper worden en de blaas volloopt, is de sluitspier soms niet sterk genoeg om de urine tegen te houden. Bij extra druk in de buik kun je dan urine verliezen.

De meest voorkomende oorzaken van stressincontinentie zijn:

• Door hoesten, niezen, lachen, bukken, tillen, traplopen, rennen of springen, neemt de druk in de buik toe. Dat geeft druk op de blaas, waardoor je ongewild urine kunt verliezen.
• Ook bij overgewicht en obesitas neemt de druk in de buik en op de bekkenbodemspieren toe.
• Verstopping van de darmen (obstipatie) en persen kan ook extra druk in de buik geven.
• Bekkenbodemzwakte: zwangerschap en/of de menopauze kunnen ervoor zorgen dat de bekkenbodemspieren verzwakken. 
• Blaasverzakking: ontstaat als bekkenbodemspieren zo verzwakt zijn dat de blaas letterlijk naar beneden gezakt is. Dit is te herkennen aan het gevoel van uitzakking en pijn in de vagina.
• Chronische hoest (eventueel veroorzaakt door roken): hoesten draagt in hoge mate bij aan het ontstaan van stressincontinentie. 

De meeste 40+ vrouwen die één of meermaals op natuurlijke wijze zijn bevallen, last hebben van zwakke bekkenbodemspieren of die last hebben van overgewicht of obesitas, krijgen op zeker moment last van stressincontinentie. Het is dus een veel voorkomende kwaal bij vrouwen in Nederland.

Onderzoek stressincontinentie

Onze vrouwelijke gynaecoloog of uroloog onderzoekt je om te controleren of de blaas, de baarmoeder en de spieren daaromheen normaal aanvoelen. Bij het inwendig onderzoek (via de vagina) vraagt de arts of je de bekkenbodemspieren kunt aanspannen en weer ontspannen. Dit zijn de spieren die je gebruikt wanneer je de plas ophoudt of juist laat lopen. Zo kan de arts beoordelen of je de juiste spieren kunt aanspannen en ontspannen om controle over de blaas te houden. De arts beoordeelt ook of je baarmoeder mogelijk verzakt is (prolaps).

Behandeling stressincontinentie

Gelukkig zijn er tegenwoordig diverse mogelijkheden om stressincontinentie snel en doeltreffend op te lossen. 

1. Plaatsen van een pessarium tegen verzakking.
2. Laserbehandeling (non-invasieve ingreep).
3. Urolon behandeling (non-invasieve ingreep).
4. Plaatsen van een bandje om de plasbuis (poliklinische ingreep).

Laserbehandeling stressincontinentie

Door een pijnloze laserbehandeling kan het weefsel terug verstevigd worden ineen mum van tijd.

Na voorbereidend onderzoek en test zal de vagina gereinigd en gedroogd worden. Het laserlicht wordt namelijk geabsorbeerd door water. Een laserprobe met exact de juiste golflengte voor deze behandeling (2,5 cm diameter) in de vagina aangebracht tot maximaal 5 cm diep. Dit apparaat dat speciaal ontwikkeld is voor deze behandeling zal fijne laserpulsen toedienen terwijl de behandelaar het handstukje in spiraalvorm zal hanteren. Nadien dient dezelfde behandeling herhaald te worden met een tweede probe die 7 à 10 cm ingebracht zal worden.

Bij een incontinentie-behandeling wordt alleen het urethragebied behandeld. Door het beetje warmte dat ontstaat zal het collageen zich gaan herstellen en zullen fibroblasten elkaar gaan verstevigen. Verdere verbetering kan nog tot een maand na de behandeling aanhouden.

Een lasersessie duurt ongeveer 15 minuten en na drie dagen zal u het verschil reeds merken. Indien je nog niet in de menopauze bent, is één behandeling doorgaans voldoende. Vanaf de menopauze worden twee sessies aangeraden. Eén herhaling per jaar houdt het weefsel stabiel.